Bir Kentin Sembolü Olmak

Gaziantep’e yolunuz düşer de yemek için iyi bir yer ararsanız, önünüze çıkan ilk kişi hiç düşünmeden size İmam Çağdaş’ın yerini tarif etmeye başlayacaktır. GAP turlarının gezi programına göz attığınızda da Gaziantep bölümünde vazgeçilmez bir uğrak yerinin olduğunu görürsünüz.

Baklavası ve  kebabı ile anılan bir kentte baklavanın ve kebabın en iyisini üretmek o kentin sembolü olmak anlamına gelir.

Bütün bu çarpıcı örnekler, yüzyılı aşkın süredir bir kente ait olmanın, o kentte en iyiyi üretmenin ve o kentle bütünleşmenin doğal ama kolay elde edilemeyecek sonuçlarıdır. “İmam Çağdaş”, yıllardan beri Gaziantep’in sınır ötesi üne sahip bir sembolüdür.  Ama, hala Gaziantep dışına çıkmamak ve geleneksel çizgiyi korumak kararlılığındadır.

Ünlü gurmelerden merhum Tuğrul Şavkay 7 Mayıs 2000 tarihinde Hürriyet Gazetesi’ndeki bir yazısında şunları yazıyor..

… Antep’li çok dostum var. Bazıları İstanbul’da bazıları Antep’te oturmakta. Ayfer Tuzcu ve Burhan Çağdaş Antep’i ısrarla terk etmeyenlerden. Paraları pulları çok. Türkiye’de İstanbul dahil istedikleri yerde, -hatta dilerlerse yurtdışında bile- yaşayabilirler. Ama onlar düzenlerini Antep içinde kurmuşlar. Orada yaşamaktan mutlular. Yaptıkları işlerle yaşadıkları kente bir şeyler katıyor olmanın sevincini taşıyorlar yüreklerinde. İnsan sevgisi ve yaşanılan yere tutku ile bağlılık olmasa hiç yapılacak şeyler midir bunlar ?…

…Ve terk etmedikleri bir şey daha var. Yaşadığı  yere sahip çıkmak ve orası için bir şeyler yapmak…

İmam Usta  kendini bu kente ait hissediyordu ve öyle yaşadı…  Bugün üçüncü kuşakta aynı hislerle o kentte yaşıyor ve “kaliteden ödün vermeme” geleneğini sürdürüyor.  Bu gelenek, Gaziantep’in Sivil Toplum Kuruluşları’ndan kamu kurumlarına kadar çok farklı platformlarda  yapılan katkılarla devam ediyor. Kentte çok farklı ve siyaset üstü bir konumları var. Yoğun günlük işlerine rağmen hemen her başı sıkışanla ilgileniyor ve yardımcı oluyorlar. Sessiz sedasız, her gün onlarca muhtaç insanın karnını doyururken de onları müşterileri gibi hissediyor ve bir geleneği ayakta tutmanın  huzurunu yaşıyorlar.